چگونگی تشخیص انواع تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی کمر موجب درد در ناحیه پشت و پا می‌شود، تنگی مجرای نخاعی کمری زمانی ایجاد می‌شود که مجرای نخاع و مجرای عصبی در ناحیه پشت تنگ شده و به نخاع و ریشه‌های عصب فشار وارد می‌کند. اکثر افراد دارای تنگی کانال نخاعی کمر، رفته رفته با افزایش سن متوجه این بیماری می‌شوند، اگرچه تعداد کمی از افراد به صورت مادرزادی با این بیماری متولد می‌شوند. در این مطلب از سایت دکتر امیر قنبریان متخصص درمان دیسک کمر اصفهان تشخیص انواع تنگی کانال نخاعی را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
تنگی کانال نخاعی می‌تواند در انواع مختلف و در نقاط مختلف کانال نخاعی اتفاق بی‌افتد. برخی از انواع اصلی تنگی کانال نخاعی عبارت‌اند از:
تنگی مرکزی (Central Stenosis)
این نوع تنگی در قسمت مرکزی کانال نخاعی رخ می‌دهد و معمولاً ناشی از عواملی مانند تومورها، آبسه یا ضایعات غضروفی است. این تنگی می‌تواند باعث فشار بر عصب‌ها و نخاع شود.
تنگی لوکال یا فورامینال (Foraminal Stenosis)
این نوع تنگی در نقاط خاصی از کانال نخاعی، به نام فورامن، ایجاد می‌شوند. تنگی در این نقاط می‌تواند به علت فشار بر عصب‌ها باشد.
تشخیص و درمان تنگی کانال نخاعی نیازمند تحلیل دقیق تصاویر تصویربرداری مانند اسکن MRI است. درمان ممکن است شامل مدیریت درد، فیزیوتراپی، داروها، یا در موارد جدی‌تر، جراحی باشد. هر نوع تنگی کانال نخاعی نیاز به بررسی و مداخله تخصصی دارد تا عوارض جلوگیری شود و کیفیت زندگی فرد بهبود یابد.
روشهای تصویربرداری جهت تشخیص تنگی کانال نخاعی کمر
شاید لازم باشد که برای کمک به تشخیص پزشک در مورد علت مشکل تنگی مجرای، برخی آزمایش‌های تصویربرداری انجام شود. این مطالعات تشخیصی معمولا زمانی انجام می‌شوند که بعد از گذشت ۳ تا ۶ ماه از مدت درمان، نظیر استراحت، داروهای ضدالتهاب، و درمان فیزیکی، علائم بیماری فروکش نکرده باشند. آزمایش‌های تصویربرداری برحسب احتیاط توصیه می‌شوند، چراکه بسیاری از افرادی که دارای علائم تنگی مجرای نخاعی نیستند دارای عکس، سی‌تی‌اسکن و ام‌آرآی‌های غیرعادی هستند.
جراحی فقط باید در مورد بیمارانی انجام شود که علائمشان مرتبط با یافته‌های این مطالعه باشد. معمولاً در همان ابتدا عکس اشعه x ساده گرفته می‌شود. این نوع عکس‌ها در مورد تشخیص وجود عفونت، تومور و مشکلات مرتبط با ردیف ستون مهره‌ها سودمند هستند. در این عکس‌ها، ناحیه دیسک تنگ شده، شکستگی‌ها، برآمدگی استخوانی یا آرتروز قابل مشاهده است. سی‌تی‌اسکن یا ام.آر.آی هم می‌تواند دیسک متورم شده را نشان دهد.